De huidige generatie MINI draait alweer mee sinds 2014, dus vonden de bazen bij BMW het tijd voor een opfrissing. Het exterieur kreeg wat verse bumpers samen met een setje nieuwe velgen en wat nieuwe lakkleuren. Binnenin hebben we wat nieuwe knoppen en een nieuw instrumentenscherm. Maar is dit genoeg om de kleine stads-“Mini” nog aantrekkelijk te houden of is de liefde van weleer bekoeld?
MINI Cooper, een waar icoon dat met trots naast de Volkswagen Kever en Renault R5 mag plaatsnemen in de geschiedenisboeken. Een compacte auto met een dwarsgeplaatste motor, die de kracht naar de voorwielen stuurde, wat voor een ruim interieur zorgde. Het recept sloeg duidelijk aan bij het publiek en met 5,3 miljoen verkochte exemplaren was de eerste generatie een waar succes. Na de overname door BMW eind jaren ‘90 werd in 2001 “The new MINI” uitgebracht. BMW slaagde er in het merk te herlanceren en tegenwoordig zijn er zoveel verschillende varianten van het origineel autootje dat we voor iedereen wel wat hebben. Een cabrio? Geen probleem. Wil je een grotere koffer? Daarvoor is er de Clubman. Oh, je wil ook een wat hogere zitpositie daarbij? Ok, dan is er de Countryman voor u! Maar wat als je eigenlijk de charme van de originele driedeurs wil maar niet zo’n “lange” of “hoge” smurf, dan heb je nog de vijfdeurs. Die belooft meer ruimte dan de driedeurs met behoud van de typische looks.
Interieur
Bij het instappen van de MINI herkennen we meteen het interieur aangezien we een jaar geleden al met de MINI Cooper S Electric gereden hebben. De algemene speelse vormgeving was altijd al leuk voor het oog. De facelift brengt natuurlijk wel wat verschillen met zich mee. Een voorbeeld hiervan zijn de nieuwe knoppen op het stuurwiel. Weg zijn de funky ronde knoppen en in de plaats zitten nu conventionelere platte knoppen. Als de designer dit per se wil, why not dachten we. In gebruik daarentegen voelen ze cru gezegd echt goedkoop aan en krassen zijn even duidelijk zichtbaar als op een paneel dat ‘gespoten’ werd met pianolak. We willen de oude terug! Wat we wel herkennen is het digitale instrumentendisplay dat debuteerde op de SE. Alleen is hier uiteraard het accupercentage veranderd in een brandstofmeter en is de powerinputmeter nu een toerenteller geworden. Hoe funky en leuk het display ook is, we vinden het jammer dat MINI hier niet verder is mee gegaan. Het enige wat je hier kan veranderen is helemaal onderaan het schermpje de kleine letters die je verbruik en reiscomputer weergeven. Een gemiste kans.
Een ander puntje van kritiek is de plaatsing van de iDrive controller en de handrem, erg onhandig. Dit is iets waar we echt niet bij kunnen dat dit er door geraakt is bij R&D. Leg je tijdens het rijden je arm op de armsteun, dan is er geen probleem. Wil je dan iets op het scherm doen, kan je het als touchscreen gebruiken, maar aangezien de icoontjes soms zo klein zijn, zal je al snel naar de controller zoeken. Om bij die controller te komen moet je de armsteun helemaal op de laagste stand zetten. Ok, je kan nu het scherm bedienen en de armsteun, hetzij op een minder comfortabele manier, nog gebruiken. Maar wanneer je dan aankomt op je bestemming en je de handrem wil optrekken, slaat deze tegen de onderkant van de armsteun met schade tot gevolg op de hendel. Je moet dus eerst de armsteun naar achteren wegklappen vooraleer je de handrem kan optrekken. Wanneer je dan weer instapt, ontgrendel je eerst de handrem en klap je de armsteun weer van achter naar voor. Dit is een enorm irritant dingetje, aangezien wij elke keer we tijdens het rijden de armsteun gebruiken maar bij het parkeren ook telkens de handrem opzetten. Ergonomie is, zoals je misschien al doorhebt, niet echt het sterke punt van deze MINI.
Quirks en features
Natuurlijk heeft de MINI heel wat leuke features die deze tekortkomingen proberen goed te maken. Voor mij persoonlijk is een MINI een echt feest van “quirks en features”. Zo heb je in de voorbumper aan elke kant twee kleine knikjes, die veel doen denken aan kuiltjes in babywangetjes. Eens je het gezien hebt kan je er niet meer van weg. Een kenmerk dat elke MINI nog steeds heeft, is de waistline rond de cabine. Het is een soort broeksriem rond de glaspartij. Wat ook meteen opvalt, is het multicolor dak. Vooraan start het dak in een donkerblauwe, bijna paarse tint, die dan overgaat naar lichtblauw in het midden en eindigt achteraan in het zwart. Het enkele uitlaatje linksachter doet ons terugdenken aan het leuke verhaal waar de ontwerpers in 2000 de conceptcar voor de aankomende MINI gingen voorstellen aan de board of directors van BMW. Ze waren echter vergeten een uitlaat te verwerken in het kleimodel. Het verhaal gaat dat een van de ontwerpers snel een colablikje in de klei gestoken heeft en zo geschiede het enkele, raar geplaatste, uitlaatpijpje. Op deze facelift zal zeker en vast meer nagedacht zijn over de plaatsing, maar ik denk graag dat dit niet het geval is.
Binnenin zijn de toggle switches ook nog steeds aanwezig. Een kenmerkende feature die de MINI echt z’n karakter geeft. Geen saai klein knopje maar een rood oplichtende switch midden in het dashboard. Een ander detail dat onze Mini nog steeds heeft, is de centrale cirkel. Origineel was dit de snelheidsmeter, maar klanten vonden dit wat onpraktisch. MINI wilde echter niet opgeven want hoewel de snelheidsmeter naar een iets conventionelere plaats verhuisd is, is de cirkel gebleven en is hij er nu puur als sfeerverlichting. Heb je het koud en verhoog je de temperatuur? Dan gaat de sfeerverlichting even weg en toont hij links blauw en rechts warm. Ook de hardheid van de blazer, het volume van de radio enz. is instelbaar op dezelfde manier. Kan je niet kiezen welke kleur je wil van de sfeerverlichting? Dan kan je met een van de toggle switches op het dak de disco-stand aanleggen. Daardoor verandert de kleur elke paar seconden.
Waar we ook blij van worden zijn de zetels. Leuk detail is dat ook hier de Union Jack in de hoofdsteun verwerkt is. Ze zien er niet alleen prachtig uit, maar zitten ook nog eens lekker. Dan hebben we het wel enkel over de voorzetels want achterin als volwassene plaatsnemen is niet echt de meest comfortabele manier van reizen. Elke keer als je iemand meeneemt, excuseer je je als chauffeur automatisch voor het gebrek aan ruimte voor je passagiers. Neem je vaak meer dan 2 volwassenen mee, dan is het aangeraden om toch eens een kijkje te nemen bij de grote broer, de Clubman. Kinderen daarentegen kunnen er perfect zitten, al zullen ze maar met 2 mogen zijn, want een 3e gordel ontbreekt op de tweede zitrij. De kofferruimte is met z’n 278 liter voor een auto van dit formaat keurig. Streeft de MINI vijfdeurs dan niet een beetje z’n doel voorbij? Je koopt hem voor de extra deuren, waardoor je makkelijker passagiers kunt meenemen, maar eigenlijk is de beenruimte kortweg bijna onbestaande. We laten het even bezinken en gaan rijden.
An old friend
Onder de kap vinden we dezelfde driecilinder terug zoals in de BMW 118i. Geen grote verrassing aangezien beide hetzelfde platform delen. Jammer genoeg zit dit driepittertje ook in dit geval weer vast aan dezelfde DCT bak die we in de 118i al verwensten. We hoopten op andere software of simpelweg IETS van verschil maar jammer genoeg is de gehele aandrijving identiek overgenomen. De MINI heeft dus wat dezelfde “problemen” zoals de 118i. Voor dagelijks rustig verkeer voldoende en geef je hem mee aan je grootouders, ze zullen nooit klagen. Misschien enkel over de ietwat zware besturing tijdens het manoeuvreren in de stad. Plaats je de MINI in zijn rijmodus GREEN, dan schakelt de bak al vroeg op en dan lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Maar probeer niet de sportieveling uit te hangen. De demping is, om het zacht uit te drukken, erg onzacht. Je kan over een perfect effen asfaltbaan rijden en de MINI doet kiezeltjes bijna aanvoelen als kasseien. Het chassis is dus, zoals je zou verwachten van een MINI, duidelijk sportief aangelegd. Tel daarbij de vlezige besturing en je verwacht een heerlijk potje sturen. Jammer, maar na een avond sturen kwamen we ongeïnspireerd terug thuis. De motor is het gewoon niet voor ons. Het voelt alsof je de 100 m sprint probeert te doen op hoge hakken. Jij kan wel in topvorm zijn, maar er zit een kink in de kabel.
Wat wel leuk is, is de sound van het driepotje onder de kap. Een heerlijk raspend geluid. Onze kleine soundclip met daarbij horende poll op ons Instagram Story gaf aan dat jullie ook overduidelijk van het geluid houden! Dat is maar best ook, want toeren maken doet hij maar al te vaak. Soms te vaak. Bij half gas selecteert de bak een erg lage versnelling, waardoor je bij het verlaten van een kruispunt plots 4.500 tpm draait. Bij een kick down schakelt de bak terug en laat de motor tot aan de rode lijn doortrekken. Geen probleem toch hoor ik jullie denken? Nee dat klopt, ware het niet dat de pap eigenlijk al op is bij 750 toeren voor de redline. Op dat moment wacht je gewoon tot er iets gebeurt, maar tevergeefs. Het driepittertje heeft ook een redelijke dorst. Opgegeven zou hij met een goede 5 liter genoeg hebben om 100 km af te kunnen leggen. Wij kwamen echter eerder op een 7,5 tot 8 liter. Gaan we de autosnelweg op dan is 6 liter wel haalbaar. Aan die snelheden valt de hoeveelheid bandengeluid wel hard op. Neem je de afrit, leg dan je cruise control af en haal je voet van het gaspedaal om te ‘zeilen’. Dit erg handige snufje is een manier van MINI om net even dat extra kleine beetje uit je tank te halen. De motor wordt losgekoppeld van de versnellingsbak en gaat zelfs volledig uit.
We komen tot dezelfde conclusie als toen we met de 118i op pad waren. De viercilinder benzine uit de Cooper S of een dieselvariant in de vorm van de Cooper D zou hem beter af zijn. Al is hier nog een derde optie mogelijks de beste oplossing. Houd 1.890 euro in de zakken door de Steptronic versnellingsbak niet aan te vinken bij het configureren en geniet van de manuele versnellingsbak. Want waar is MINI zo trots op? Juist, dat typische kartgevoel tijdens het rijden en dit is zeker nog aanwezig. De manuele versnellingsbak zou het driepittertje echt ontketenen denken we. Je geeft dan wel 0,1 seconde toe op in de sprint naar 100 km/h maar in het dagelijks rijden zal je dit verschil niet merken. Op het vlak van uitstoot en verbruik is er zo goed als geen verschil. Zelf in het potje roeren is dus de boodschap!
Dan hebben we nog de prijs. Met iets meer dan 22.000 euro geeft de verkoper bij MINI je al de sleutel tot je eigen MINI ONE vijfdeurs. Wil je de iets krachtigere MINI Cooper? Dan zal je toch al zeker 2.300 euro moeten bijleggen. Maar dan zien we dat dit Brits icoon de Duitse ziekte, of moet ik zeggen virus, van de opties heeft gekregen. Het grootste deel van de opties wordt opgeslokt door het MINI Yours Trimpakket. Hierbij geeft Mini je voor 5.600 euro zaken zoals het Multitone dak, het nappa lederen stuurwiel, fluwelen tapijten, de mooie 18 inch velgen, sfeerverlichting enz. De volgende op de lijst is de eerdergenoemde Steptronic automaat die je 1.890 euro lichter maakt. Ook het Comfort Pack Plus was aangevinkt bij het samenstellen. Dit 1.600 euro kostende pakket geeft je een verwarmd stuurwiel, elektrische buitenspiegels, een armsteun vooraan en verwarmde zetels enz. vooraan. De lijst gaat nog door, maar samen gerekend komt er, bovenop de 24.350 euro die onze MINI Cooper kost, zomaar even de helft nog eens bij aan opties! Ja je leest het correct! Deze kleine smurf kost net geen 37.000 euro…
Conclusie
De MINI Cooper heeft ook als vijfdeurs nog steeds z’n charme en karakter. Is elke persoon die je kent perfect? Bijlange niet, want iedereen heeft zijn eigen karakter met de daarbij horende fouten. Misschien moeten we de MINI zo bekijken. Als een echt persoon met vier wielen. Ja, hij heeft wat ergonomische fouten en de motor maakt ons niet eens lauwwarm, maar hij ziet er wel nog steeds heerlijk uit, zowel aan de buitenkant als binnenin. We blijven wat op onze honger zitten want zo’n leuk chassis, met een tof interieur, vraagt om iets anders onder de motorkap. Het is een auto die je koopt met je hart en niet met je hoofd, maar is daar iets mis mee?
| Auto | MINI Cooper 5-deurs |
| Motor | 1,5 l driecilinder turbobenzine |
| Maximum vermogen | 136 pk bij 4500-6500 rpm |
| Maximum koppel | 220 Nm bij 1500-4100 rpm |
| Overbrenging & transmissie | Voorwielaandrijving, 7-traps steptronic DCT automaat |
| 0-100 km/h | 8,3 s |
| Topsnelheid | 207 km/h |
| CO2 uitstoot | 132 g/km (WLTP) |
| Normverbruik | 5,8 l /100 km (WLTP) |
| Testverbruik | 7,0 l /100 km |
| Basisprijs (incl. 21% BTW) | € 22.050 (One) |
| Prijs testwagen (incl. 21% BTW) | € 36.975 |
| BIV | € 153,55 |
| Jaarlijkse verkeersbelasting | € 196,06 |